Panteon Skandynawski

Jakiego boga lubicie z Panteonu Skandynawskiego(Asów i Olbrzymów)
ja bardzo lubie Lokiego z Asgardu, zdrajca asów i podczas Ragnaroku, walczy po stronie Midgardu.

Cóż... dożuć może co nieco informacjii na ten temat.

Niestety raczej słabo orienkuję się w wierzeniach nordyckich. Chociaż, z tego co wiem, a mało tego jest, ojmało Sad

to chyba najbardzi odpowiadał mi Loki.

Ważniejsze Bóstwa Mitologii Nordyckiej :

Odyn-Jest najwyższym z Bogów, pan władzy, mądrości, wojny, czarów runicznych, poezji a także płodności. Opiekował się władcami, wodzami i berserkerami (wojowników kierowanych szałem bojowym).

Odyn wraz z braćmi zabił Ymira, a z jego ciała zbudował świat. Z Hónirem i Lokim stworzył ludzi. Odyn posiadał wiedzę, mądrość i władzę nad magicznymi runami. Posidał magiczną włócznię Gungnir która nigdy nie chybiła celu – wykutą przez krasnoludy. Posiadał też od krasnoludów bransoletę Draupnir. Poruszał się na najszybszym rumaku Asgard, ośmionogim Sleipnirze. A wieści ze świata znosiły mu dwa kruki Higien który był szybki jak myśl i Munin czyli Pamięć. Strażnikami Odyna były dwa wilki Geri czyli łakomy i Freki czyli żarłoczny. Posiadał moc wskrzeszania ludzi powieszonych, mógł przywracać do życia dawno zmarłe wólwy – olbrzymki znające przyszłość.

ThorNajstarszy syn Odyna, był niezwykle silny, a jego nadludzką siłę zwiększały jeszcze pas i rękawice zdobyte w czasie jego licznych przygód. Nigdy nie rozstawał się też ze swoim młotem Mjöllnirem. Był to stworzony przez krasnoludów Sigrida i Brokka prezent dla bogów podstępnie zdobyty przez Lokiego jako odkupienie jego win wobec Thora i jego małżonki Sif, najmilszej z bogiń, której skradł jej piękne złociste włosy. Broń ta była tak potężna, że stanowiła podstawę obrony Asgardu przed najeźdźcami.

Dlatego też, gdy pewnego dnia olbrzymy z Uthgardu pod osłoną nocy ukradły ten oręż, trwoga padła na gród bogów, a jego odzyskanie stało się niezbędne dla ich przetrwania. Wódz olbrzymów, Thrym, ukrył broń Thora 8 mil pod ziemią i wysunął swoje rządanie - w zamian za młot chciał ręki Freyi, bogini piękna i wiosny. Pomysł na wyjście z opresji podsunął bogom Loki - przebrał Thora za upragnioną przez olbrzyma pannę młodą, a sam podał się za jej służkę. Gdy Thrym złożył na rękach swej wybranki Mjöllnir jako prezent ślubny, Thor zrzucił przebranie i w ciągu kilku chwil rozgromił cały Uthgardzki dwór.

Gdy podczas innej ze swych wypraw trafił do domu chłopa, który mimo gościnności nie miał czym nakarmić gości, zaproponował jako posiłek dwa kozły ciągnące jego rydwan (Trzaskający Zębami i Zgrzytający Zębami). Następnego ranka wrzucił ich kości do skór i dzięki mocy Mjöllnira ożywił stworzenia.

Tyr-Jest bogiem wojny, sławny z dużej siły i jeszcze większej odwagi. W panteonie jest jednym z najstarszych
bogów. Nosił on niedźwiedzią skórę a na głowie hełm z niedźwiedziej czaszki.

To dzięki niemu wojownicy wpadali w szał bojowy zwany berserker. Wtedy to zabijali jednym ciosem, ze złości gryźli tarczę a ich widok paraliżował wroga. Tyr jako bóg wojny bardzo starannie przydzielał zwycięstwa, nie czynił tego pochopnie jak Odyn - który często dopingował swoich faworytów.

Loki-Jest najbardziej skomplikowaną i zagadkową postacią w mitologii skandynawskiej. W mitologii Normanów zwą go jeszcze Logiem albo Lopterem.

Wśród Asów wywyższony jest do godności Boga gdyż Odyn usynowił go aktem braterstwa krwi. On jest pół bogiem a w drugiej połowie olbrzymem.

Jego ojcem jest olbrzym chaosu – Fornjotr albo Farbauti (Huragan i błyskawica), a jego matką Laufeya albo Naala (zadrzewiona wyspa, jodła). Loki zrodził się w czasie huraganu gdy grom uderzył w zadrzewioną wyspę, co spowodowało pożar. Pochodzi z Muspelheimu.

Freya-Należąca do rodu Wanów, najpiękniejsza bogini, zajmowała się płodnością, wegetacją a także magią. Była córką Njodra, siostrą Freya. potrafiła zmieniać swą postać co wykorzystywała zmieniając się w sokolice, a magiczna maść pozwalała jej pokonywać niezwykle długie odległości. Posiadała dzika za pomocą, którego wędrowała po świecie, mówiono także iż posiada rydwan, zaprzężony w białe koty, a na szyi spoczywa piękny naszyjnik zwany Brisingham, którego ceną było to iż piękna bogini oddała się zań 4 karłom- Brisingom.

Frey-Bóstwo pochodzące z rodu Wanów, syn Njörda, brat Freyi.
Rozkazywał strugom deszczu i promieniom słońca, był także bogiem urodzaju i roślinności, przez co rolnicy składali mu ofiary. Trzymał pieczę nad pokojem. jemu ludzie zawdzięczali bogactwa i radości, gdyż nimi również się zajmował. Był to bóg wielce pozytywny, opiekował się ,,jasnymi" dziedzinami życia.

Był władcą elfów i najpiękniejszym bogiem płci męskiej, ożenionym z piękną gigantką Gerd. Przemieszczał się w wozie prowadzonym przez złotego dzika Gullinburstia, stworzonego przez krasnoludzkich rzemieślników. Posiadał statek który zawsze docierał do celu, a mógł być schowany w kieszeni Freya. U pasa nosił miecz, który w dniu ragnaroku miał być oddany Skirnirowi, a sam Frey miał walczyć bez broni i ponieść śmierć z rąk ognistego giganta Surta. Posiadał własne święto Jul, gdzie składano mu ofiary z dzika i konia. Czasem Frey był przedstawiany właśnie jako koń, co podkreślało kult płodności jakim go otaczano.

Skadi- To bogini łowów, narciarstwa i zemsty, szczególnie sprawiedliwej zemsty. Według niektórych to również bogini dzikich, ośnieżonych szczytów, czarnej magii i świata umarłych. Skadi to córka Thjaziego, syna Alvaldiego [Alwalda]. Alvaldi był obrzydliwie bogatym olbrzymem. Gdy zmarł, jego dzieci Thjazi, Idi i Gang podzieliły spadek pomiędzy siebie. Tjazi to górski olbrzym, bóg burzy i huraganów. Jego siedzibą był posępny i niedostępny Thrymheim. Zabił go Aesir. Za co - mniejsza o to. Zrozpaczona Skadi poszła do Asgardu szukać zemsty. Nawet sama jedna, rozwścieczona Skadi była groźnym przeciwnikiem, dlatego Asowie postanowili załatwić sprawę polubownie. Skadi zażądała dwóch rzeczy po pierwsze bogowie mają ją rozśmieszyć, a po drugie będzie jej wolno wybrać sobie męża spośród bogów. Rozśmieszył ją Loki. Przywiązał sobie jądra do kozła, zaczęli beczeć jeden głośniej od drugiego, w końcu lina pękła , Loki zwijając się z bólu wylądował pod nogami Skadi, a ona zaczęła się śmiać.

Bragi-Syn Odyna i Gunnlódy – olbrzymki, był Bogiem poezji i elokwencji, należał do rodu Asów. Mieszkał w Walhalli gdzie często śpiewał swoje pieśni – a był on Skaldem.
Na swym języku miał wyryte magiczne runa. Swój potencjał czerpał ze Skaldmiodu (Kwasir) Bragi jest z natury spokojny i zrównoważony, nigdy nie tknął miecza iż jak twierdzi nie jemu przeznaczone jest walczyć.
Często przebywał pod przebraniem żebraka włócząc się po królewskich dworach, imponując swym śpiewem i grając na harfie.

Według mitologii Nordyckiej , przerodzenie swiata zwane Ragnarok ...
,,Nadejdzie straszliwa zima Fimbul kiedy człowiecze zło dojdzie do szczytu. Brat zabije brata, syn nie oszczędzi ojca, ludzie zatracą swą godność. Tej straszliwej zimy szaleć będą śnieżyce zawieje, mróz nieustępliwy zetnie ziemię, rozhulają się ostre wiatry, a słońce nie da ciepła. Ta zima Fimbul będzie trwać trzy lata. Na wschodzie, w żelaznym lesie, siedzi zgrzybiała wiedźma, lgną się szczenięta Fenrira i wilk, który połknie słońce. Jego strawą będzie życie przeznaczonych na śmierć ziemian, których krwią spryska niebiosa. [...] Widzę wilka Skolla, który w tym dalekim dniu połknie słońce i księżyc też zaginie, a gwiazdy zbryzga krew. Ziemia się trzęsie, drzewa i skały padają i wszystko niszczeje. Daleko w Jotunheimie czerwony kogut Fjalar głośno pieje. Inny kogut złotopióry pieje nad Asgardem. Wszystkie więzy zostają zerwane, wilk Fenrir wyrwał się na wolność, morze wdziera się na ląd, a Jormungand, wąż Midgardu, wypływa na brzeg. Zrywa się z kotwicy statek Naglafar. Zrobiony jest z paznokci zmarłych, a więc kiedy mąż umiera, obcinajcie mu paznokcie, żeby długo budowano statek. Ale teraz widzę, jak unosi się po wodach potopu, a kieruje nim olbrzym Hymir. Fenrir zbliża się, rozdziawiwszy paszczę, Jormundgand zaś rozpryskuje truciznę po morzu i powietrzu. [...] Rozwierają się niebiosa i w płomieniach schodzą z nich synowie Muspell. Prowadzi ich Surt z ognistym mieczem, a kiedy jadą po Bifroście, most załamuje się pod nimi i spada na ziemię, potrzaskany w kawałki. Loki także jest wolny i spieszy na równinę Vigrid. Obaj z Hymirem wiodą na bitwę olbrzymów szronu. Wszyscy poplecznicy Hel idą za Lokim. Garm, pies piekieł, szczeka zajadle przed pieczarą Gnipa, a jego pysk lśni krwią. Słyszę, jak Heimdall we wrotach Asgardu trąbi na rogu Gjallar. Jego głos czysty i ostry rozbrzmiewa po wszystkich światach, otrąbiając Dzień Ragnaroku. Gromadzą się Asowie, Odin po raz ostatni jedzie do źródła Mimira. Drży Yggdrasil, drzewo świata, niebiosa i ziemia. A teraz widzę, jak Asowie kładą zbroję i jadą na pole bitwy. Pierwszy jedzie Odin w złotym hełmie i jasnej zbroi, na rumaku Sleipnirze, z oszczepem Gungnirem w ręku. Jedzie na wilka Fenrira. Thor jest u jego boku, wymachując Mjollnirem, ale nie może nic pomóc Odinowi, bo poświęca wszystkie siły walce z Jormungandem. Frey walczy przeciw Surtowi, bój trwa długo, w końcu Frey pada. Ach, nie poległby, gdyby miał w dłoni swój miecz. Ale oddał go Skirnirowi. Och, jak głośno szczeka Garm w pieczarze Gnipa! Teraz się zerwał i napadł na Tyra. O, gdyby Tyr miał dwie ręce, trudno byłoby Garmowi go kąsać, ale teraz jeden drugiego kładzie trupem. Thor zabija węża Midgardu, jest to czyn tak wielki, że równego mu nie dokonał nikt przedtem i nikt nie dokona później. Odchodzi od miejsca swej walki, ale po dziewięciu krokach pada na ziemię, bo potężny jest jad, którym prysnął na niego Jormungand. Odin i Fenrir wciąż się zmagają ze sobą, ale w końcu wilk odnosi zwycięstwo i pożera Odina. Vidar śpieszy pomścić ojca i stawia stopy na dolnej szczęce Fenrira. Chroni jego nogę but ze skrawków ludzkiej skóry, ścinanej z pięt. Toteż jeżeli człowiek chce pomóc Asom, powinien ją często ścinać i odrzucać. Vidar chwyta za szczęki wilka i rozdziera mu paszczę. Taki jest koniec Fenrira. Loki toczy bój z Heimdallem, zabijają się nawzajem i obaj padają na ziemię. Surt rzuca ogień na ziemię i świat ginie w pożodze. Zstępuje ciemność i nie widzę już nic więcej.''

Odyn rządzi! Wkońcu jego spory z naszym Perunem doprowadziły do tego że Szwecja jest katolicka:D (Córka chrobrego Świętosława pojechała tam szerzyć wiarę chrześcijańską ale wojenka domowa- reakcja pogańska sprawiła że wyznawcy Odyna pokłócili się z Polskimi kapłanami Światowida (lub Peruna już nie pamiętam) w wyniku czego na tronie szeckim pozsotał wnuk Chrobrego (mąż sygridy chciał złożyć go w ofierze odynowi) Bardzo zacna historia jednak książki nie doczytałem do końca (jakby co W.J. Grabski [syn TEGO grabskiego] "Saga o Jarlu Broniszu")

Arom.. wspomniałeś o Loki'm. Nieco słyszałam na jego temat. W paru książkach i chyba w jednym filmie jest wymieniony.

Z tego co słyszałam Loki był Bożkiem kawałów, dowcipów. Ogólnie mówiac kawalarz. Tak go przynajmniej widzieli Inni bogowie. Wedle Filmu "Dziedzic Maski" był on chyba Synem Odyna jeśli mnie pamięć nie myli.

Ja oczywiscie jestem za Thorem. Bóg-Kowal Very Happy

. Odyn tez jest spoko. A Lokiego nie lubie bo jest zdrajcą. Zdradził Bogów z Asgardu, ktorzy wygnali go do Midgardu a potem zawędrował nawet do Nifthelu (czy jak to sie tam pisało). Niech go cholera Razz

.

Moze i Loki jest zdrajca..ale nalezy zwrocic uwage w jaki sposob byl traktowany przez pozostalych bogow..najpierw przychodzili do niego po rade a potem gdy cos sie sypalo kazali mu to naprawiac, zwalajac cala odpowiedzialnosc na niego..jego dzieci zas zostaly uwiezione i skazane na zycie w swiecie umarlych (Hel) a nawet na smierc..( niby prawie to samo, ale jednak troche inaczej)..Jesli chodzi o kawaly to niektore faktycznie byly przednie jak np. obciecie wlosow Sif, ale czesc z nich jak np. wpuszczenie w zasadzke Iduny bylo spowodowane ratowaniem wlasnej skory..nie powinno byc to potepiane gdyz nalezy pamietac ze rowniez Thor za odzyskanie swego mlota byl gotow bezzwlocznie oddac Freye olbrzymom..Tak czy inaczej Loki jest najciekawsza postacia z calego panteonu i warto zwrocic na niego swoja uwage podczas lektury :)

Aegir- syn Mistarblindiego, bóg morza, wybrzeża i oceanów. Nie zalicza się ani do Azów, ani do Wanów, gdyż jest ze starej dynastii bogów. Był reprezentantem dobra i zła, które cechują morze. Gdy pałał gniewem, lepiej było nie wypływać daleko, gdyż niejeden statek został pochłonięty przez straszliwy sztorm. Nosił koronę z wodorostów i alg, na jego dworze przebywały syreny i wodniki. Jego żoną była Ran, z którą miał dziewięć córek. Jego królestwem był podmorski pałac niedaleko wyspy Hlesey. W pałacu tym zamiast ognia, światło dawało złoto porozrzucane po posadzce. Puchary na jego dworze były magiczne, dzięki czemu zawsze same się napełniały. Aegir warzył piwo dla wszystkich bogów, odkąd Odyn przyniósł mu wystarczająco duży kocioł. Jego służącymi byli Fimafenga i Eldira.

Baldur- syn Odyna i Friggi, bóg światła, biegły w czytaniu i stawianiu run, które są nacięte na jego języku. Najpiękniejszy z bogów, ma śnieżnobiałe brwi i złote loki, które rozsyłają wokół niego coś podobnego do promieni słońca. Promienie te radują ludzi i bogów, którzy go kochają. Jedyną rzeczą, której nie wiedział było to jak zginie. Zabił go jego ślepy brat Hodur, za namową Lokiego. Został postrzelony jedyną rzeczą, od której mógł dostać rany, mianowicie od jemioły. Mimo starań bogów nie udało się go przywrócić do życia.

Bragi- syn Odyna i Gunlod, bóg poezji, elokwencji i muzyki, małżonek Iduny. Namawiał bogów do tego by darowali wybryki Lokiemu. Przedstawiany był jako starzec z długą, siwą brodą. Wraz z Hermoderem przyjmował i witał w Walhalli wszystkich bohaterów, którzy polegli na polu walki.

Freja- córka Njorda, siostra Frejra, jedna z żon Odyna, bogini miłości, urodzaju, płodności urodzin i śmierci. Była wyjątkowo piękna, gdy się raz na nią spojrzało, niewiele potrzeba było czasu by się zakochać. Miała duża wiedzę na temat magii i czarów, pomagała bogom przygotowywać magiczne talizmany i eliksiry. Podobnie jak Odyn miała wojowniczą naturę i kochała walkę. Wybrani przez nią polegli wojownicy kierowali się do jej pałacu Sessrumir, a nie jak to najczęściej bywało do Walhalli Odyna. Jej dzik, Hildisvini, mający złotą sierść, był symbolem wojny. Freja miała rydwan ciągnięty przez dwa szare lub czarne koty. Czasem ubierała się w swoją sokolą skórę. Jej najcenniejszą rzeczą był Naszyjnik Brising, wykuty przez cztery krasnoludy.

Frejr- syn Njorda, brat Freji, bóg słońca, deszczu i płodności. Dawał ludziom płodność i dobrobyt. Mieszka w Alfheimie, przez co czasem jest nazywany panem Alfów(elfów). Posiada okręt Skidbladnir, oraz magicznego dzika, Gullinbrusti. Posiadał magiczny miecz, który podarował służącemu, Skirnirowi, gdy ten wyruszył w jego imieniu prosić o rękę Gerd.

Frigg- matka Thora, bogini miłości, małżeństwa i macierzyństwa, naczelna bogini Azów. Przedstawia się ją jako bardzo ładną kobietę, przędzącą na kołowrotku chmury, noszącą pas z kluczami do całego domu. Jej towarzyszką była Fulla, która opiekowała się jej butami, a czasem też była jej posłańcem.
Heimdall- strażnik bogów, pilnuje mostu Bifrost, posiada róg zwany Giallar, którym wezwie bogów do walki w dniu ich zmierzchu, Ragnaroku. Posiada konia o imieniu Gulltop i miecz Hofund. Widzi na 100 mil niezależnie od pory dnia, słyszy jak rośnie trawa, potrzebuje mniej snu niż ptak, dzięki czemu jest dobrym strażnikiem. Jest bardzo sprytny, to on wymyślił żeby wysłać Thora do Jotunheimu, by odzyskał swój młot, Mjollnir, z rąk olbrzyma Thryma.

Hel- córka Lokiego i Angeroby, siostra Fenrisa i Węża Midgardu, bogini śmierci i świata podziemnego. Wyglądała potwornie, połowa jej ciała była sinoczarna, wyglądała jak martwa, a druga była żywa. Miała ponurą i złowieszczą twarz. Jej rezydencją był świat o nazwie Hel.

Hodur- syn Odyna i Friggi, brat Baldura, ślepy bóg ciemności. Za namową Lokiego, nie wiedząc co robi, zabił swego brata Baldura, strzałą z jemioły. Zabity przez Valiego.

Iduna- córka karła Svalda, żona Bragiego, bogini wspierająca bogów jabłkami wiecznej młodości. Była uosobieniem pory roku pomiędzy marcem, a wrześniem.

Loki- bóg oszustw, figlarz, ojciec kłamstwa i oszustwa. Nie jest jednym z Azów, mimo iż zalicza się go do ich szeregów. Żaden z bogów nie ośmielił się zrobić krzywdy Lokiemu, gdyż podobno był bratem krwi Odyna. Kojarzony był z ogniem domowego ogniska, z czasem ze złem. Po śmierci Baldura bogowie uwięzili Lokiego i skazali go na wieczne męki. Spłodził trzy potwory: Węża Midgardu, wilka Fenrisa i Hel. Późniejsza legenda przedstawia go jako dowódcę sił walczących przeciwko bogom podczas Ragnaroku.

Mimir- najmądrzejszy z bogów. Po wojnie pomiędzy Azami i Wanami wysłany został, by żyć pomiędzy Wanami razem z bratem Odyna- Vilim. Wanów złościł sposób sprawowania władzy przez Viliego, ale ponieważ nie ośmielili się go skrzywdzić, zabili Mimira i jego głowę odesłali Odynowi. Odyn użył magii by zachować jego głowę w nienaruszonym stanie, dzięki czemu mógł, kiedy tylko chciał, zasięgać jego rady. Mieszkał w jaskini po Yggdrasilem, gdzie bije źródło mądrości.

Njord- pochodzący z rodu Wanów, bóg morza, płodności, urodzaju, bogactwa i żeglarzy, ojciec Frejra i Freji. Po wojnie jaka wybuchła między Azami i Wanami przebywał w Asgardzie. Wziął za żonę gigantkę Skadi, by udobruchać jej gniew po śmierci ojca z rąk bogów.

Odyn- najpotężniejszy z bogów, syn Bora, brat Vilego i Ve, mąż Friggi, bóg mądrości, wojny, zwycięstwa i poezji. Razem ze swymi braćmi stworzył świat. Za napicie się ze Źródła Mimira oddał jedno oko, ale stał się najmądrzejszym z bogów. Posiada Walkirie, które zabierają poległych w walce wojowników i zanoszą ich do jego siedziby, Walhalli. Do jego pałacu prowadzi tęczowy most, Bifrost. Posiada dwa kruki: Huginna(myśl) i Muninna(pamięć). Przynosiły one mu wieści ze świata. Posiada także dwa wilki: Geriego(zachłanny) i Frekiego(srogi). Za pożywienie starczało mu wino, żywił więc je mięsem ze swojego talerza. Jego koń miał osiem nóg i nazywał się Sleipnir. Miał też dwa statki: Skidbladnir i Naglfar. Na ręku nosił pierścień Draupnir. Jego włócznia to Gungnir, wykonana przez synów Ilvadiego, przynosiła zwycięstwo tej stronie, po której walczyła. Odyn dał ludziom runy, odpowiedzialny był za ocalenie poetyckiego miodu inspiracji. Jego symbolami były wilk, kruk, włócznia i valknut, czyli splecione ze sobą trzy trójkąty. W czasie Ragnaroku został pożarty przez wilka Fenrisa.

Thor- syn Odyna, mąż chłopki Sif, bóg piorunów, opiekun domu, rodziny, urodzajów i trzody, obrońca Asgardu. Posiadał zawsze do niego wracający młot, Mjollnir, pas Megingardir, który podwajał jego siłę i żelazne rękawice. Jemu jednemu nie wolno było wchodzić na most Bifrost, z obawy by nie spalił go piorunem. Podróżował rydwanem, zaprzężonym w dwa kozły, które miały tę właściwość, że gdy się je zabiło i zjadło, następnego dnia znów były żywe. Koła jego rydwanu sprawiają, że powstają pioruny w czasie burzy, gdy Thor pędzi ponad światem.

Tyr- bóg wojny, wojskowego honoru, niebios, prawa i sprawiedliwości, najdzielniejszy z bogów. Sprawował opiekę nad zawieraniem uczciwych umów i nad ćwiczeniami atletycznymi. Przedstawiany jest jako jednoręki bóg, gdyż stracił rękę w czasie pętania wilka Fenrisa. Był uważany za opiekuńcze bóstwo miecza.

Inni bogowie

Bertha- bogini opiekująca się sztuką przędzenia.

Brono- syn Baldura, bóg światła dziennego.

Eir- bogini uzdrawiania i najlepsza z lekarek. Nauczyła leczenia kobiety, które były jedynymi lekarzami w Skandynawii.

Fjorgyn- matka Thora i Friggi, bogini ziemi.

Forseti- syn Baldura i Nanny, bóg sprawiedliwości i pojednania. Rozsądzał spory pomiędzy ludźmi i bogami. Jego wyroki były tak mądre, że nikt nie mógł im nic zarzucić. Jego elokwencja i siła perswazji są takie, że potrafi on pogodzić nawet najbardziej skłóconych wrogów.

Gefjon- bogini-dziewica, umiała przepowiadać przyszłość, bogini płodności. Wszystkie kobiety, które zmarły jako dziewice przybywały na jej dwór.

Hermod- syn Odyna i Friggi, śmiały i odważny bóg. Poszedł na ochotnika do królestwa Hel, by błagać ją o uwolnienie Baldura. Wita on wojowników, którzy przybywają do Walhalli.

Lofn- bogini rozpalająca miłość w sercach ludzi. Ma pozwolenie od Odyna i Friggi by robić to nawet gdy ludzie nie dostają pozwolenia na ślub.

Nanna- matka Forsetiego, żona Baldura, bogini z rodu Azów. Po śmierci męża umarła z żalu i została ułożona u jego boku na stosie pogrzebowym.

Nerthus- żona Njorda, matka Frejra i Freji, bogini urodzaju i płodności. Zwana też Hertha.

Norny- boginie przeznaczenia. Trzy siostry, które kształtowały losy ludzi, bogów, gigantów, krasnoludów i wszystkich innych stworzeń. Mieszkały niedaleko studni Urd, która znajdowała się koło Yggdrasila. Najstarsza z nich, Urd, kojarzona jest z przeszłością, środkowa, Verdande, z teraźniejszością, a najmłodsza Skuld z przyszłością.

Sif- matka Ulla, żona Thora, bogini zbóż i urodzaju. Miała złote włosy, które zrobili dla niej synowie Ilvadiego.

Sjofn- bogini nakłaniająca ludzi do myślenia o miłości. Jej obowiązkiem było łagodzenie sporów, pomiędzy małżonkami.

Skadi- córka Thjazziego, żona Njorda, bogini zimy, narciarzy i myśliwych.

Syn- bogini wzywana przez broniących się na sądzie. Towarzyszka Friggi, strzegła drzwi do jej pałacu.

Ull- syn Sif, pasierb Thora. Bóg zimy, narciarzy, łyżwiarzy i myśliwych. Opiekuje się wszystkimi, którzy używają łuku i tarczy.

Ve- brat Odyna i Vilego. Razem ze swymi braćmi stworzył świat.

Vidar- syn Odyna i olbrzymki Grid, bóg milczenia. Podczas Raganroku pomści śmierć ojca, zabijając wilka Fenrisa.

Vili- brat Odyna i Ve, bóg ciszy. Razem ze swymi braćmi stworzył świat. Zamieszkał wśród Wanów, po wojnie pomiędzy nimi, a Azami. Przed podjęciem każdej decyzji konsultował się z Mimirem, który mu towarzyszył. Zezłościło to Wanów, którzy ponieważ nie odważyli się go tknąć, zabili Mimira i odesłali jego głowę Odynowi.

Vor- bogini małżeństwa i umów. Nic nie mogło się przed nią ukryć, gdyż była bardzo mądra i roztropna.

Ze wszystkich Bogów najbardziej przypadł mi właśnie Loki..i widać nie tylko ja jestem jego sympatykiem.